ایران - پیام مریم رجوی به مناسبت سالگرد قتل عام سی هزار زندانی سیاسی

مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران 

مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران طی پیامی به مناسبت سالگرد قتل عام سی هزار زندانی سیاسی  یاد آنها را گرامی داشت و درقسمتی از پیام اشاره میکند که:
 آری، این تعهد بزرگ مقاومت ایران است که قطره قطره خونهای مجاهدان و مبارزان قتل‌عام‌ شده را به نیروی آزادی و پیروزی ایران مبدل کند و آرمان آنها را به پیروزی برساند.
توجه شما را به متن کامل پیام جلب میکنم :
هم‌میهنان عزیز
خانواده‌های شهیدان و زندانیان سیاسی
در بیست و هفتمین سالگرد قتل‌عام سی هزار زندانی سیاسی، یاد آن زنان و مردان دلیر را که مظاهر تابان ایستادگی در برابر فاشیسم دینی‌اند، گرامی می‌داریم.
در سال 1367 خمینی دژخیم، بعد از پذیرش آتش‌بس، فتوای قتل‌عام گروه گروه زندانیان مجاهد و مبارز را صاد‌ر کرد. چرا که آن قهرمانان حاضر نشدند در برابر دیکتاتوری دینی تسلیم شوند. ایستادند و حماسه بزرگی در تاریخ ایران خلق کردند. 
امروز مردم جهان با دیدن تصاویر جنایات گروه داعش از سفاکیت ارتجاع مذهبی برانگیخته می‌شوند. اما سه دهه پیش، این خمینی دژخیم بود که با کشتار هزار هزار جوانان ایران، و با صدور احکام جنون‌آسای خود، اساس این بربریت را بنا کرد.
در آن زمان، خامنه‌ای ولی‌فقیه کنونی، رئیس‌جمهور رژیم بود و درباره این قتل‌عام علناً می‌گفت: «ما اعدام می‌کنیم و با این مسأله شوخی نمی‌کنیم». در همان زمان، آخوند روحانی رئیس‌جمهور کنونی رژیم، معاون جانشین فرمانده کل قوا یعنی یکی از گردانندگان بالای حکومت بود.
این بخشی از واقعیت قتل‌عام زندانیان سیاسی است که هر دو جناح رژیم در ارتکاب آن، مشارکت داشته‌اند.
در 27سال گذشته دفاع از این نسل‌کشی از معیارهای وفاداری به ولایت‌فقیه بوده است. به‌نحوی که این کشتار، بخشی از هویت و تاریخچه همه باندهای درونی حکومت از اصلاح‌طلبان قلابی و سبزهای درون رژیم، تا مدعیان اعتدال است. اما بخش دیگر این واقعیت، این است که آن خونهای پاک، هرگز نه از دامن این رژیم پاک خواهد شد و نه از خاطره تاریخی مردم ایران محو می‌شود. بخش دیگری از این واقعیت، سکوت غیرقابل توجیه دولتهای مماشاتگر غرب و ملل‌متحد است که که باید پاسخگوی آن باشند.
امروز، مادران و خانواده‌های گرامی شهیدان از حضور بر مزار بی‌نام و نشان فرزندانشان نیز، منع می‌شوند. آخوندهای حاکم به هر کاری دست می‌زنند تا آثار این جنایت عظیم را محو کنند. حتی مزارهای بی‌نام و نشان قتل‌عام‌شدگان را از بین می‌برند. تا هیچ ردی از آن جنایت باقی نگذارند، اما محال است این واقعه بزرگ را از تاریخ ایران محو کنند. زیرا که همین خونهای پاک است که مرز میان تاریخ گذشته و تاریخ آینده و مرز میان استبداد و آزادی را ترسیم کرده است. جوشش آن خونها هم‌چنان، موجودیت حکومت آخوندها را تهدید می‌کند و الهامبخش مبارزه و قیام جوانان ایران برای واژگونی کاخ ستم و بیداد است.
ادامه ....