 |
| سیاوش سیفی |
روز 10 مرداد یکی از روزهای حماسه ای در تاریخ مقاومت ایران است چرا که در این روز دهها مجاهد خلق با خلق حماسه های شگفتی از پایداری بهر قیمت فقط پیکرهای بیجان خود را برای پاسداران شب باقی گذاشتند و حسرت دستگیری یک مجاهد خلق را برای مزدوران تا دندان مسلح خمینی بدلشان گذاشتند.
۱۰مرداد۱۳۶۱، همچون ۱۲ اردیبهشت ۶۱، یکی از روزهای فراموشی‌ناپذیر مقاومت ایران در رویارویی با دشمن ضدبشری است
دهم مرداد، یادآور حماسه درخشان نبرد و مقاومت دهها تن از قهرمانان مجاهد خلق درنقاط مختلف تهران است. حماسه‌یی که در آن دیگربار، صلابت و جنگ‌آوری و عزم آهنین عنصر موحد مجاهد خلق برای مقاومت و نبرد بی‌امان در برابر دیکتاتوری ضدبشری به‌اثبات رسید. در رأس این شهیدان پاکباز و دلاور، مجاهد قهرمان فرمانده سیاوش سیفی قرار داشت که با رشادت، فرماندهی عملیات را در صحنه نبرد به‌عهده داشت و پس‌از نبردی دلیرانه، خود نیز همچون دیگر یارانش دامن محبت به‌خون رنگین کرد
صبح دهم مرداد سال ۱۳۶۱ حلقه‌های محاصره‌پاسداران و کمیته‌چی‌های خمینی، بر گرداگرد چندین پایگاه مجاهدین در نقاط مختلف تهران تکمیل شد.
دوسال بعد ازانقلابی که مجاهدین خود راهگشای آن بودند، مردم با تعجب می‌دیدند که خمینی نیروهای مسلحش را برای کشتن فرزندان مجاهد خلق وراهگشایان انقلاب، گسیل کرده است. آن‌روز صبح، تعداد کثیری ازمزدوران تادندان‌مسلح خمینی، آخرین دستورات را برای کشتار مجاهدین از مراکز رژیم و ازآخوندهایی که درمراکزسپاه پاسداران برای ارتکاب این جنایت نقشه می‌کشیدند، دریافت کردند. رژیم البته پس ازرویارویی با مجاهدین در ۱۹بهمن ۶۰ و ۱۲ اردیبهشت سال ۶۱،تجربه‌یی اندوخته بود که باید در تهاجمات خود به‌پایگاههای مجاهدین از سلاحهای نیمه‌سنگین استفاده کند، تا امکان مقاومت از سوی مجاهدان را به حداقل برساند. به‌همین‌جهت، روز۱۰مرداد، لحظاتی پس ازآخرین دستورات، تهاجم سنگین دشمن شروع شد، صدای انفجار و شلیک گلوله‌ها، سکوت صبحگاهی را شکست و شلیک رگبار‌های مزدوران خمینی علیه مجاهدین آغاز شد. آخوندهای حاکم بازهم خود را آماده کرده بودند تا یک‌بار دیگر افسانه نابودی مجاهدین و تمام‌شدن آنان را در سراسر ایران، با بوق و کرنا اعلام کنند. اما گویی آنان بیشتر می‌خواستند با این افسانه، خود را تسلا بدهند. چرا‌که در آن سوی جبهه، یعنی در مراکز محاصره‌شده، مجاهدان قهرمان اعم از زن و مرد، همچنان که در حماسه‌های ۱۹بهمن، و دوازدهم اردیبهشت هم اثبات کرده بودند، بنای کاررا بر نبرد تا آخرین قطره خون، وایستادگی و تسلیم‌ناپذیری تا آخرین نفس گذاشته بودند.و به‌این‌ترتیب، یک حماسه دیگر از پایداری فرزندان مجاهد ایران‌زمین در راه آزادی در صفحات تاریخ میهنشان به‌ثبت رسید.
