۱۳۹۴ شهریور ۹, دوشنبه

ایران - 10شهریور سالگرد حماسه کهکشان زهره در اشرف گرامی باد!


شهدای قتل عام کهکشان زهره در اشرف
10شهریور دومین سالروز حماسه جاویدان کهکشان زهره در اشرف است .
در این روز مزدوران مالکی بدستور پدر خوانده خود خامنه ای به گمان خود برای دستگیری و یا کشتن همه صد مجاهد خلق باقیمانده در اشرف به قرارگاه اشرف حمله کرده و 52 مجاهد خلق اشرفی را به شهادت رساندند .
جنایتی که با هیچ معیاری قابل وصف نیست .چرا که ابتدا آنها را دستبند زده و وقتی با مقاومت آنان مواجه میشوند با شلیک گلوله به سرشان تیرخلاص میزنند.
مجاهدانی که هرکدام تاریخی از سازمان پرافتخار سازمان مجاهدین خلق ایران بودند و با شهادت خود در اشرف بعنوان دژ ایستادگی در مقابل ارتجاع دفتر زندگی خود را به زیباترین شکل ممکن بستند و تاریخ ایران و سازمان مجاهدین خلق ایران را سراسر غرورو افتخار کردند.
در سالگرد غرورآفرین این شهدای والام مقام سوگند میخوریم که تا بند از بند این رژیم خون آشام نگسلیم از پای ننشسته و تنها با سرنگونی این رژیم خون آشام انتقام همه این خونهای پاک و همه جوانان مردم ایران گرفته خواهد شد.

۱۳۹۴ شهریور ۸, یکشنبه

ایران - عکس یک پناهنده فلسطینی در لبنان جهان را تکان داد



روز7 شهریور 1394 یک عکس از یک پدرآواره ازساکنان اردوگاه فلسطینی یرموک در حومه دمشق توسط یک طراح وب ساکن اسلو نروژ جهان را تکان داد این عکس یک پدر که دراثرجنایتهای ارتش اسد به لبنان مهاجرت کرده بود را نشان میدهد که برای امرار معاش خود خودکارمیفروخت درحالی که کودک خردسالش در زیرآفتاب سوزان بخواب رفته بود.که درفاصله کوتاهی یک میلیون نفر حمایت کننده پیدا کرد و در اولین روز 104هزار و 125دلار پول برای این پیاهنده فلسطینی ساکن لبنان جمع آوری شد .
و این در حالی است که سازمان ملل و اتحادیه اروپا که هرروز شاهد بمباران سوریه هستند هیچ اقدام جدی برای این پناهندگان و توقف این بمبارانها که روزانه جان صدها بیگناه بخصوص کودکان را میگیرد نمیکنند.
یادآوری می‌شود حدود دو و نیم میلیون نفراز چهار میلیون نفر پناهنده سوریه که امکان رفتن به کشورهای اروپایی را نداشته‌اند، در منطقه خاورمیانه به اردن، لبنان و ترکیه پناه برده‌اند و از این میان دست‌کم یک میلیون و یکصدهزار آواره سوری به لبنان پناه برده‌اند. پناهندگان سوری از سوی نیروهای حزب‌الشیطان لبنان که از طرف رژیم ایران به‌صورت مستقیم حمایت مالی و نظامی شود و متحد اصلی بشار اسد می‌باشند نیز تحت فشار و آزار قرار دارند.

۱۳۹۴ شهریور ۷, شنبه

ایران - شورای ملی مقاومت ایران از حرکات اعتراضی اقشار مختلف در سراسر ایران خبر میدهد

شورای ملی مقاومت ایران 
شورای ملی مقاومت ایران طی اطلاعیه ای از حرکات اعتراضی مردم ایران در شهرهای مختلف خبرداد.
در این اطلاعیه آمده است 48 حرکت اعتراضی در روزهای اول و دوم شهریور توسط اقشار مختلف مردم برگزار شده که همه آنها برای حقوق اولیه شان که شامل عدم پرداخت حقوق ماهیانه و هم چنین سرقت اموالشان توسط ارگانهای غارتگر وابسته به سران رژیم آخوندی  و... میباشد.
کارکنان کارخانه سنگ تراشی در ملارد کرج، کارمندان و کارگران کارخانه وینر مشهد، کارگران کارخانه به گستر اراک، بازنشستگان پالایشگاه آبادان، کارگران بخش حوادث شرکت آب منطقه 2 قم، کارگران کارخانه دانیال شوش، رفتگران پیمانی شهرداری کرج، کارگران کارخانه سیم و کابل پورتکس تبریز، فرهنگیان اراک، کارگران ساعتی در قسمتهای اداری و درمانی و خدماتی بیمارستان کنگان، کارکنان کفش بلا در تهران، رانندگان کامیونهای سنگین در شهرک صنعتی دیواندره، رفتگران شهرداری فومن، بازنشستگان تأمین اجتماعی کرمانشاه، پارک بانهای شهرداری منطقه بازار تهران طی همین دو روز در اعتراض به حقوقهای پرداخت نشده‌شان تجمع کردند.
اعتراضات علیه اخراج کارگران از مجتمعات صنعتی در شهرهای تهران، اراک، بیستون کرمانشاه، کارون، سنندج و اسلام‌آباد، و همچنین علیه قطع آب و کم آبی در مناطق مختلف تهران، چهارمحال و بختیاری و در شهرهای کرج، قروه، جهرم، اردبیل ادامه داشت. بسیاری از اقشار دیگر در اعتراض به اخاذیهای دولتی و غارت اموالشان در تهران، مشهد و اردبیل صدای خود را بلند کردند و اعتراض مغازه‌داران در شهرک جوادیه با مأموران سازمان مالیاتی به درگیری کشید. در اهواز نیز حامیان محیط زیست علیه آلودگی هوا و بی‌توجهی مقامات رژیم نسبت به آن دست به اعتراض زدند.
ادامه .....

۱۳۹۴ شهریور ۶, جمعه

ایران - بهروز آلخانی در آخرین دیدار: من راهم درست است، نبایستی در مقابل زور و استبداد کوتاه آمد

مادر بهروز آلخانی 

خانواده بهروز آلخانی اعلام کردند که روز سه شنبه سوم شهریور درآخرین دیداری که با بهروز داشته اند وی با روحیه سرشاربوده و مستمر به ایستادگی و درستی راهش و ایستادگی در مقابل این رژیم تاکید میکرده است .

در مدتی که از اعدام بهروز میگذرد دوستان ,نزدیکان و اهالی ارومیه و سلماس و مردم روستای آق برزه به دیدار این خانواده داغدار رفته و ابراز همبستگی کرده اند. 

همچنین زندانیان سیاسی کرد درزندانهای ارومیه ,زنجان ,تبریز با صدور بیانیه ای 

مشترک اعدام جنایتکارانه بهروز آلخانی را محکوم کردند.

در بیانیه زندانیان سیاسی آمده: «رفیق مبارزمان بهروز آلخانی در طول چند سال گذشته با وجود مشکلات روحی و روانی به‌دنبال شکنجه‌ های شدید و نگهداری حدود ۱۹ ماه در انفرادی، هم‌چنان مقاومت را سرلوحه خود قرار داده بود و راهی را که دیگر رفقایمان سیروان، منصور، علی، حبیب، حسین و حبیب‌الله با روحیه انقلابی در زندان ارومیه به سرانجام رسانده بودند، وی نیز با قدمهای استوار پیمود و در کنار آنان برای همیشه در دل ملتش جاویدان گشت».

مقاومت ایران اعدام جنایتکارانه زندانی سیاسی کرد بهروز آلخانی را به خانواده و دوستان او و به مردم کردستان تسلیت گفت و از عموم هموطنان به‌ویژه جوانان سراسر کشور خواست علیه اعدامهای وحشیانه، به‌خصوص اعدام زندانیان سیاسی به‌پاخاسته و به حمایت از خانواده اعدام شدگان و زندانیان سیاسی قیام کنند.




۱۳۹۴ شهریور ۵, پنجشنبه

ایران - شورای ملی مقاومت ایران اعدام جنایتکارانه بهروز آلخانی را محکوم میکند

شورای ملی مقاومت ایران 

بهروز الخانی
شورای ملی مقاومت ایران طی اطلاعیه ای اعدام جنایتکارانه بهروز آلخانی را به خانواده و دوستان او و به ویژه مردم کردستان تسلیت گفت و از همه هموطنان و بویژه جوانان کشور خواست که علیه اعدامهای وحشیانه بخصوص اعدام زندانیان سیاسی بپا خاسته و به حمایت از اعدام شدگان و زندانیان سیاسی قیام کنند.
مقاومت ايران جامعه جهاني به ويژه اتحاديه اروپا و آمريكا و همچنين ملل متحد و ارگانهاي مدافع حقوق بشر را به محكوم كردن اعدام بهروز آلخاني فرا مي خواند و تأكيد مي كند سكوت در مقابل اعدامهاي فزاينده در ايران، همزمان با سفر مقامهاي ارشد اروپايي به ايران به هر دليلي كه باشد هيچ مفهومي جز همدستي با فاشيسم ديني حاكم و تشويق آن در ادامه و تشديد اين جنايتها ندارد.
بهروز آلخاني، 30ساله، اهل سلماس، در 7بهمن 88 بازداشت شد و پس از 6 سال شكنجه و حبس در اولين ساعات بامداد 4 شهريور از جمله به اتهام مشاركت در قتل دادستان جنايتكار كرد به همراه 5 زنداني ديگر اعدام شد.  او بر اثر شدت شكنجه ها و شرايط وخامت بار زندان از بيماري قلبي رنج مي برد. 

۱۳۹۴ شهریور ۴, چهارشنبه

ایران - شهدای قتل عام از مجاهد خلق فروزان سعید پور :ناهید تحصیلی، همراه برادرش پرکشید


ناهید تحصیلی

مجاهد خلق فروزان سعید پور از زندانیان سیاسی بعد از سال 60 از قتل عام و شهدای آن میگوید :
یکی از روزهای زمستان سال‌60 بود. در بند‌4 واحد‌3 قزل‌حصار بودم از سر و ‌صدایی که از زیر ‌هشت بند به‌گوش می‌رسید فهمیدیم که باز یک‌سری از نفرات جدید وارد بند شده‌اند بعد از پرس و ‌جو فهمیدیم که این نفرات از اوین به بند ما منتقل شده‌اند در بین آنها خواهری بود که به سلول ما آمد. اسمش را پرسیدم گفت ”اسمم فاطمه است ولی ناهید صدایم می‌زنند“. یکی دو روز بیشتر نگذشته بود که با او بیشتر آشنا شدم، حین صحبت با او یکدفعه چشمم به پاهایش افتاد دیدم آثار شکنجه روی پاهای او به‌خوبی دیده می‌شود. پوست روی پاهایش کاملاً قهوه‌ای و چروک‌خورده بود از او سؤال کردم ”پات چی شده“ گفت ”معلومه دیگه جای کابله“. در پاسخ به‌ سؤالات بعدی من ریزتر توضیح داد که در اثر ضربات خیلی زیاد کابل پاهایش متلاشی شده و کلیه‌هایش از کار افتاده بود. در بهداری اوین او را دیالیز کرده و پایش را عمل می‌کنند. برای عمل پا به‌دلیل این‌که پوست و نسوج آن از ‌بین رفته بود ناچار شده بودند از قسمت بالای ران پای او، قسمتی از پوست را کنده و به‌روی پایش پیوند بزنند. او در یک خانواده مذهبی بزرگ شده بود. وقتی بیشتر با او آشنا شدم برایم تعریف کرد که چطور او به‌همراه یک خواهر و دو برادرش که همگی از هوداران خیلی فعال سازمان بودند توسط یک برادر دیگرش که از مزدوران رژیم بوده درمرداد ماه سال60 لو رفته و دستگیر شدند و همگی زیر شکنجه‌های شدید رفتند. خواهرش دکتر فهیمه تحصیلی و یکی از برادرانش به‌نام حسین تحصیلی در شهریورماه اعدام شدند وخود ناهید در بند 209 
 شکنجه‌هایش ادامه می‌یابد‌. برادر مزدورش یکبار در بند 209سراغ او می‌آید و به او می‌گوید اگر تو فقط قبول کنی که بیایی و پیش من زندگی کنی من همین الآن می‌توانم تو را آزاد کنم که ناهید عکس‌العمل شدیدی نشان می‌دهد و او را سرجایش می‌نشاند. برادر دیگرش حمید نیز در یکی از بندهای قزل‌حصار بود. برایم عجیب بود که چطور برادر مزدورش در رذالت تا لو دادن خواهر و برادر مجاهد خودش هم پیش‌رفته و باعث شکنجه و شهادت آنها شده بود.

۱۳۹۴ شهریور ۳, سه‌شنبه

ایران - بهروز آلخانی در ارومیه اعدام شد


بهروز آلخانی که شش سال پیش به اتهام مشارکت در قتل دادستانی جنایتکار خوی در سلماس بهمراه 15 نفردیگر دستگیر و زندانی شده بود در زندان ارومیه اعدام شد .
او متولد سال 1364 و ساکن سلماس بود .

ایران - شورای ملی مقاومت از جلوگیری خروج ساکنان لیبرتی ازکمپ لیبرتی برای معالجه خبر داد.

شورای ملی مقاومت ایران
شورای ملی مقاومت ایران طی اطلاعیه ازممانعت خروج ساکنان بیمار برای معالجه  از کمپ لیبرتی توسط کمیته سرکوب اشرف درلیبرتی خبرداد و این درحالی است که قرار پزشکی آنها مدتها پیش گرفته شده بود و آنها نیاز جدی به این عمل جراحی داشتند.
همچنین در این اطلاعیه از ممانعت ورود پوشاک برای ساکنان نیز خبرداده است .
روز یکشنبه اول شهریور (23 اوت) مأموران عراقی به دستور کمیته سرکوب ساکنان لیبرتی تحت نظر فالح فیاض مشاورامنیت ملی دولت عراق، برای دومین بار از رفتن چهار بیمار که از مدتها قبل قرارهای جراحی چشم در بیمارستانی در بغداد داشتند، جلوگیری کردند. این کمیته همچنین با انتقال چهار بیمار دیگر که برای معالجه گوش باید روز پنجشنبه 5شهریور (27 اوت) به بیمارستانی در بغداد بروند، مخالفت کرده است. پیش از این در روز 25مرداد نیروهای عراقی از انتقال همین هشت بیمار به بیمارستان جلوگیری کرده بودند.
نمایندگان ساکنان، این موضوع را به‌طور مکرر به اطلاع یونامی و سفارت آمریکا رسانده است اما به جایی نرسیده است.
از سوی دیگر از هفته گذشته نیروهای عراقی مانع ورود لباسهای خریداری شده توسط ساکنان و همچنین پارچه‌های مورد نیاز آنها به داخل کمپ شده‌اند. این در حالیست که نمایندگان ساکنان از قبل خبر خرید لباس و روز آمدن خودروی حامل لباس را با جزییات به یونامی اطلاع داده بودند.
نیروهای تحت‌امر فالح فیاض که محاصره هفت‌ساله اشرف و لیبرتی و شش قتل‌عام زیر نظر او صورت گرفته است با شدت بخشیدن محاصره لیبرتی برای پنجمین هفته از ورود اقلام پایه‌یی مورد نیاز ساکنان جلوگیری می‌کنند.
ادامه ...

ایران - سازمان من : تشریح آرم سازمان مجاهدین خلق ایران

آرم سازمان مجاهدین خلق ایران 
آرم پرافتخار سازمان مجاهدین خلق ایران را مجاهد شهید رضا رضایی طراحی و ترسیم کرده است و هرکدام از اشکال آن سمبل و معنای خاص خود را دارد آرمی خونین که نشان از خونهای پاکی است که دراین راه ریخته شده و به اینجا رسیده :
در نخستین سالهای بنیانگذاری «مجاهدین خلق ایران»، نشان سازمان به دست مجاهد قهرمان، رضا رضایی کشیده شد. با سندان کارگر و داس برزگر و با ستاره‌ی پیشتاز، و خوشه‌ی زیتون صلح. برای این نشان که نماد همه‌ی آرمانهای خوب مجاهدان ایران‌زمین بود هزاران شهید نثار شد. رنگش به همین دلیل سرخ است، و سنگ سنگ سرزمین ما نشانی از این خون جوانان وطن دارد که در راه آرمان آزادی چکیده.
یکی از سروده‌هایی که در نخستین سال شروع مقاومت علیه ولایت خونریز فقیه، درباره‌ی این نشان سروده شد، «سازمان من» نام دارد و نامهای برخی از نخستین قهرمانانی که در راه این آرمان به‌شهادت رسیدند نیز در آن آمده است.

سازمان منزمستان1360
بر گستر زمین،
این خانه‌ی قدیمی انسان
از زخم تازیانه‌ی استعمار،
بر قلب سرخ میهنم ایران
وز قلب سرخ میهنم ایران
دستی فرا شده ست
دست مقدسی بر قبضه‌ی سلاح رهایی
دست مقدسی بنشسته بر دل سندان رنج و کار
بر سینه‌ی هلالی داس ستمکشان
در چنبره‌ی معطر زیتون صلح
با ریشه‌های ژرف
در کوثر مطهر ایمان و انقلاب
دست مقدسی بر قبضه‌ی سلاح رهایی.

۱۳۹۴ شهریور ۲, دوشنبه

ایران - مجاهد خلق خدیجه برهانی تنها بازمانده خانواده برهانی از پدر برهانی پدر شش شهید مجاهد میگوید

پدر برهانی و شش فرزند شهید مجاهدش 
خاطره زیر را خدیجه برهانی تنها بازمانده خانواده برهانی از پدر برهانی پدر شش شهدی مجاهد میگوید:
خاطره زیر را خدیجه برهانی تنها بازمانده خانواده برهانی از پدر برهانی پدر شش شهدی مجاهد میگوید:
پدرم از جمله فعالان سیاسی در زمان شاه بود و با بازاریان و کسانی‌که مخالف شاه بودند، در ارتباط بود. در هر تحصن و تظاهراتی علیه شاه شرکت می‌کرد. همیشه مورد احترام بقیه بود؛ خیلی به مردم فقیر کمک می‌کرد، همیشه وقتی می‌شنید که خانواده‌ای مشکل مالی دارد، مشکلش را حل می‌کرد.
در زلزله‌ی بوئین زهرای قزوین که خانواده‌های زیادی کشته شدند، به همه اهل شهر سفارش کرد هرکس یک بچه یتیم را نزد خود ببرد. خودش هم برای یک زن که یک بچه کوچک داشت و شوهرش را از دست داده بود، خانه خرید و هزینه زندگی‌اش را فراهم کرد. پدر همچنین به یکی از آخوندها به نام (باریک‌بین) که خانواده‌اش در زلزله از بین رفته بودند کمک کرد و به زندگی او سر و سامانی داد. اما در زمان خمینی همان آخوند باریک‌بین امام جمعه قزوین شد و مقابل پدرم ایستاد و برادرانم را دستگیر کرد. خانواده‌های مجاهدین و شهدا به پدرم گفتند که یکبار نزد باریک‌بین برو شاید کمکت کند، پدرم گفته بود من حاضرم پسرانم را نبینم ولی به فرد کثیفی مثل باریکبین التماس نکنم.
بعد که فامیل اصرار می‌کنند پدر سراغ آن آخوند مرتجع می‌رود و می‌گوید: پسران مرا چه‌ کار کردی؟ کجا هستند، هر روز مرا و مادرشان را سر میدوانی از این شهر به آن شهر از این زندان به آن زندان!
در زمان انقلاب نیز پدرم خیلی فعال بود و همیشه در صفوف جلوی تظاهر کنندگان بود و همه را نیز تشویق می‌کرد،
پدرم اوایل انقلاب هنوز به خمینی معتقد بود و یک عکس 4متری تهیه کرده و به خانه آورده بود. یک روز برادرم مهدی عکس را برداشت و با خود برد و هرعکس دیگر از خمینی را که در اتاقهای مختلف بود جمع کرد. پدرم گفت چه کسی این عکس را برداشته، اما وقتی فهمید مهدی این کار را کرده، دیگر هیچ حرفی نزد، چون روی حرف او حرفی نمی‌زد.
به‌دلیل سرشناس بودن، در قزوین، مردم در همه‌ی امورمختلف از او کسب تکلیف می‌کردند. یکبار فضایی ایجاد شد که خمینی در ماه دیده می‌شود. هرکس زنگ می‌زد و از پدرم سؤال می‌کرد که این‌که گفته می‌شود عکس خمینی درماه است درست است؟ پدرم با عصبانیت می‌گفت این عوام فریبی است.
به‌دلیل کارهایی که می‌کرد، رژیم خمینی فرمان خلع لباس او را داد ولی او گفت می‌خواهند در این لباس به هر ظلمی که می‌کنند مشروعیت بدهند، لذا هرکاری هم بکنند من این لباس را در نمی‌آورم.
درفاز سیاسی خانه‌ی پدر و خودرو خانوادگی و موتور وغیره، همه دراختیار مجاهدین بود و طبقه بالا دربست در اختیار بچه‌ها بود. درسال 60 اواخر فاز سیاسی در5فروردین برادرم حسین برهانی را در دکه‌ی فروش نشریه و کتاب با بقیه بچه‌ها دستگیر کردند. پدرم برای سخنرانی رفت و در مورد این دستگیریها افشاگری کرد.
درفاز نظامی دستگیری فرزندانش و بطورخاص شهادت اولین فرزندش در18 شهریور60 مسیراو را کاملاً تغییر داد و دست به افشاگری علیه خمینی زد. در هر کوچه و خیابان، حتی در مجالس روضه‌خوانی دست به افشاگری می‌زد، و می‌گفت باشهادت فرزندانم، خون من که از آنها رنگین‌ترنیست، حالا که خمینی همه‌ی آنها را ازمن گرفت، زندگی بعد از آنها برای من هیچ ارزشی ندارد، و تنها می‌خواهم راه و رسمی که آنها رفتند را من نیز بروم..
در فاز نظامی درهمان زمان که 5نفراز فرزندانش (محمدعلی، احمد، حسین، حسن و خدیجه برهانی) در زندان بودند اموال و خانه‌اش را نیز ضبط کردند، خودرو شخصی خانوادگی، 6موتور برادرانم، و فرشهای خانه را درحمله و هجوم به خانه با خود بردند، خانه را تخریب کردند، در و دیوارخانه را کندند، باغچه را زیر و رو کردند، گلدانها را شکستند، بخشی ازسقف شیروانی را برداشتند، به خیال خود دنبال مدرک و ردی از سلاح بودند، پدرهمیشه می‌گفت اینها روی مغول را سفید کردند.
درهمان ایام نیز 2فرزند دیگرش (مهدی، مفیدبرهانی) به زندگی مخفی روی آوردند. پاسداران هر شب به خانه‌مان حمله می‌کردند، خودش برایم تعریف می‌کرد که شما که به زندان رفتید، یکطرف فشاری که با زندانی شدن شما روی ما بود، یک طرف دیگر اذیت و آزاری بود که روی ما اعمال می‌شد، تنها یار و یاور ما در این ایام سختی فقط خانواده‌های مجاهدین و شهدا بودند و اینها فامیلهای واقعی ما هستند.
همواره در خانه ما باز بود و خانه پرازمهمان بود وقتی می‌گفتیم چرا آسایش نداریم وهمیشه باید مهمانداری بکنیم، پدر و هم مادرم می‌گفتند وقتی چیزی داری نباید از کسی دریغ کنی! مردمی که دستشان به دهانشان نمی‌رسد باید تا جایی که می‌توانی کمک‌کارشان باشی؛ و حضرت محمد و حضرت علی را مثال می‌آوردند.
پدرم خودش نیز همواره پولی را که پس‌انداز می‌کرد تا حد یک میلیون هم به کسانی‌ که مشکل داشتند می‌داد.
برای مقابله با پاسداران که شبها حمله می‌کردند خنجربزرگی تهیه کرده بود و در کناررختخوابش گذاشته بود و گفته بود با این خنجر می‌خواهم بتوانم پاسخ شان را بدهم. دورتا دوردیوارخانه‌مان با رنگ نوشته بودند: مرگ برمنافق. در کوچه‌ای که ما در آن زندگی می‌کردیم عموماً پاسداران زندگی می‌کردند. به بچه‌های کوچه یاد داده بودندکه به پدرم توهین کنند،و گاه روی او آب دهان می‌انداختند.درچند مورد در کوچه‌ها پدرم را تنها گیرانداخته بودند و کتک زده بودند که وقتی به خانه برگشت کاملاً از دست رفته بود.مادرم به او گفت همه بچه‌هایم رفتند، تورا هم از دست بدهیم! و نگران بود. پدرم می‌گفت ما هیچ چیز نمی‌خواهیم!
چندین مورد مواد آتش‌زا به خانه انداختند که یک مورد شعله‌ور شد و خانه آتش گرفت. پدرم با خبرکردن آتش‌نشانی مانع ازگسترش آتش شد.همواره خانه تحت نظر پاسداران و جاسوسان رژیم بود و هر کاری انجام می‌دادیم روز بعد یا پدرم را به دادستانی احضار می‌کردند، یا اخطاریه می‌دادند که تو هم اگر مثل پسرانت ادامه بدهی به سرنوشت آنها دچار خواهی شد. او گفته بود که من وارث جدم هستم همان‌طورکه آنها همیشه تحت آزار و شکنجه قرار می‌گرفتند، ما نیز باید این مسیر را طی کنیم... .
 تکیه کلامش در هر رابطه‌ای صبر بود. می‌گفت ایوب پیامبر صبر کرد تا به نتیجه رسید... .. الآن می‌فهمم که خداوند چرا به ایوب می‌گفت باید صبر کرد، چون با صبر است که جنایات دشمن برای همگان روشن شده و بالاخره به آن چیزی که بایسته است دست پیدا می‌کنیم.
 با شهادت برادرم محمدعلی، که اولین شهید خانواده بود، دادستانی پدرم را احضار کرد. وقتی خبر را به او می‌گویند پدر به هم می‌ریزد. دژخیم وحدانی به او می‌گوید چرا ناراحت شدی؟ خوب اگر آدم خوبی بود به بهشت می‌رود! پدر به او می‌گوید تو با این کارت فقط علی را نکشتی بلکه هزاران نسل بعد از آن رانیز کشتی! و چون از آن محل خارج می‌شود در خیابان نقش زمین می‌شود. بعد، برای تحویلگیری به پزشکی قانونی می‌رود. وقتی کشوهای اجساد شهدا را دانه دانه باز می‌کندکه بتواند فرزند خودش را بیابد با دیدن اجساد شهدا، با پیکرهای کسانی که می‌شناخت و نمی‌شناخت مواجه می‌شود گریه امانش نمی‌دهد. نهایتاً به فرزندش می‌رسد می‌گوید: قرار نبود که من شاهد مرگ تو باشم. اما حالا من باید با دستم تو را کفن کنم این را کجا نوشته‌اند؟
 با آزادی حسن از زندان، من و حسن با هم قرار گذاشتیم که به منطقه بیاییم، بعد من و حسن گفتیم بعد از این همه سال درد و رنج پدر و مادر، خوب نیست که از خانه فرار کنیم. بهتر است تصمیممان را به آنها بگوییم. حسن سراغ پدرم رفت و گفت ما می‌خواهیم نزد بچه‌ها برویم. پدرم گفت اگر این بار دستگیر شوید برابر است با اعدام شما. من گفتم فکر می‌کنید الآن که آزاد شده‌ایم، آزاد هستیم؟ هرجا می‌رویم تحت تعقیب هستیم! پدر خودش دچار تردید شد و وسط حرفهایش گفت بهتر است بروید ولی برای مادرتان خیلی سنگین است و راضی نمی‌شود. بعد، خودش مادرم را صدا زد و گفت: اینها تصمیم گرفتند که به آن طرف بروند، تو چی می‌گویی. مادرم گریست و گفت: از روزی که اینها پا در این راه گذاشتند من برای خودم بریدم که خودشان راهشان را انتخاب کرده‌اند، من چی بگویم... بعد هر دو موافقت کردند.
 پدر به‌دلیل این‌که روحانی شناخته شده‌ای در شهرمان بود از همان ابتدا به‌عنوان امام جماعت مسجد جامع شهر در نمازهای صبح و ظهر و شب امامت می‌کرد. مسجد جامع مسجد بزرگ شهر قزوین می‌باشد که فقط روحانیان بزرگ اجازه امامت در آن را داشتند و یکی از آنها پدر بود.
 زمانهایی که پدر امام جماعت بود جمعیت زیادی میآمدند. اما رژیم او را به دادستانی احضار می‌کند و می‌گوید دیگر نمی‌توانی درمسجد نماز برگزار کنی. پدر می‌گوید شما نمی‌توانید چنین کاری بکنید، من از مردم طومار جمع می‌کنم. بعد، هنگام نماز این موضوع را به مردم می‌گوید. مردم یک طومار بلند بالا را امضا می‌کنند و رژیم مجبورمی‌شود تن به برگزاری نماز توسط پدرم بدهد.
 در سال 79 پدرم با روابط سازمان مجاهدین تماس می‌گیرد و می‌گوید کلی نیرو را می‌تواند به سازمان وصل کند.
 برادر کوچکم حسن برهانی زمانی که زندانی بود به‌دلیل علاقه‌اش به نقاشی و کارهای دستی در زندان یک کشتی بزرگ و قشنگ درست کرده بود و می‌خواست آن را به خارج زندان بفرستد. پاسداران مانع خروج آن کاردستی شدند. حسن برای این‌ که بتواند کشتی را خارج کند، آن را به محل کابین دیدار خانواده‌ها آورد و به صدای بلند گفت که من این کشتی را می‌خواهم خارج کنم ولی اینها نمی‌گذارند! همه‌ی خانواده‌ها معترض شدند و پاسداران مجبور شدند بپذیرند که آن کشتی خارج شود. کشتی تا مدتها نزد خانواده‌ی ما باقی مانده بود تا زمانی که مجاهد شهید حسن جباری (از شهدای قتل‌عام اشرف) خواسته بود از قزوین به اشرف بیاید. حسن جباری گفت پدر، کشتی حسن را به من داد و گفت تو هم، همنام حسن من هستی و این کشتی را به تو می‌دهم که راه حسن را ادامه دهی. جایت این‌جا نیست برو نزد آنها... .
پدردر دیماه 82 به اشرف آمد، رسیدن او همزمان بود با خروج ماشین انجمن نجاست رژیم، که خانواده‌های مزدور وزارت اطلاعات همراه آن آمده بودند. از پدر سؤال می‌شود که چرا سوار اتوبوس نمی‌شوید پدرم می‌گوید ما با آنها نیستیم وهیچ‌گاه نیز نخواهیم بود. بعد وارد قرارگاه می‌شود... .
طی مدتی که در اشرف بود، او را به مزار شهدا، مسجد و اماکن عمومی اشرف بردم، وقتی به مزار رفتیم قدم که می‌زد، انگار که هم شک داشت وهم دلش نمی‌خواست که این‌گونه باشد. قبر شهدا را که دانه به دانه چک می‌کرد انگار که دنبال گمشده‌ای است در حالی‌که گریه می‌کرد سؤال کرد مفید کجاست؟ گفتم شهید شد، مزارش در اسلام‌آباد در کرمانشاه است. همانجا که شهدای فروغ جاویدان هستند. گفت من آنجا رفتم و اگر‌چه مزاری آنجا نبود ولی در دشت آنجا که می‌دانم مزار همه‌ی شهداست فاتحه خواندم. وقتی گفتم که مفید شهید شده خیلی به هم ریخت انگار می‌خواست یک پسرش زنده باشد. همانجا در مزار ایستاد برای شهدا نماز خواند، به مسجد رفتیم، از مسجد اشرف خیلی خوشش آمد. از حوض مقابل مسجد وضو گرفت و وارد مسجد شد و اول سراغ عکس پرده‌ی کعبه که سمت چپ محراب مسجد نصب بود رفت. پرسید واقعی است؟ گفتم عکس آن است انشاء الله یک روزی واقعی آن هم به‌دست مجاهدین که لایقش هستند می‌رسد… در مسجد اشرف در محراب ایستاد نماز خواند و بقیه نیز پشت سرش نماز گذاشتند. بعد او را به ساختمان هشت‌پر که بمباران شده بود بردم و خرابیهای بمباران را نشان دادم. او را در اشرف چرخاندم و همه چیز را نشانش دادم گفت که شما سلاحهایتان را تحویل دادید چه‌ کار می‌کنید؟ یک کاری بکنید سلاح تهیه کنید. بعد او را به گردهمایی شیوخ شیعه در اشرف که در سالن ستاد برگزار شده بود، بردم. با دیدن آن صحنه گفت الآن فهمیدم که چرا این‌قدر بند سلاح نیستید، چون شما همانند پیامبران و امامان تنها سلاحتان ایمان است و کسی که سلاحش ایمان باشد، همه چیز را دارد، به همان نیز باید بچسبید و با این ایمان است که می‌توانید مردم را پشت سر خود داشته باشید، چون شما تنها کسانی هستید که دردمند مردم هستید و این‌گونه است که همین مردم در سختیها یار شما خواهند بود… همان‌جا با روحانیان شیعه که به جلسه آمده بودند، خیلی صحبت کرد.
آن ایام مصادف بود با قطع برق و کمبود سوخت. من به‌طور سهوی به هر اتاقی می‌رفتم چراغها را روشن می‌گذاشتم و او پشت سر من می‌آمد، خاموش می‌کرد. دیگر طاقت نیاورد و گفت انصاف نیست! اتاق خیلی سرد بود. توانستم یک بخاری نفتی تهیه کنم و اتاق را گرم کنم. بعد برای این‌که برخی نفرات به دیدارش می‌آمدند، یک اتاق دیگر را می‌خواستم شوفاژش را روشن کنم. اما پدر به هم ریخت و گفت من مشکلی ندارم و همان بخاری را که برای محل استراحت گذاشته‌ای به همین اتاق بیاور این‌جا گرم شود… در همان روزها، یک مراسم صبحگاه برای زلزله‌زدگان بم داشتیم، به او گفتم که به‌خاطر زلزله مراسم داریم. با این‌که هوا خیلی سرد بود و او نیز مشکل داشت، اما خواست که بیاید، وقتی آمد، همه سراغش آمدند انتظارش را نداشت.

به او گفتم که اگر می‌خواهد، بماند، گفت که خودش خیلی تمایل دارد. تا هرچقدر که ما بخواهیم می‌ماند... ولی کسانی که همراهش آمده بودند، شغل دولتی داشتند و مرخصی گرفته بودند مجبور بودند که برگردند، پدرم هم ناچار شد همراه آنها برگردد. در برگشت وقتی سوار ماشین شد مرا در آغوش گرفت و خیلی گریه کرد و گفت خدا به همراهتان باشد

۱۳۹۴ شهریور ۱, یکشنبه

ایران - اول شهریور سالگرد ضربه ساواک به سازمان مجاهدین خلق ایران در سال1350


اول شهریورسال 1350 سالگرد ضربه ساواک به سازمان مجاهدین خلق ایران است.
ساواک با یک تعقیب و مراقبت چند ماهه که بوسیله یک توده ای که با ناصر صادق در تماس بود به اطلاعات مجاهدین دست یافت و دریورش گسترده به پایگاههای مجاهدین در تهران دهها تن از کادرمرکزی سازمان و مسئولین واعضای آنرا دستگیر کرد.
سازمان مجاهدین خلق ایران که درسال 1344 تاسیس شد توانست درعرض 6 سال عضوگیری کرده و بمدت 6سال تشکیلات خود رااز چشم ساواک پنهان نگه دارد.



ایران - اول شهریور مجازات لاجوردی قصاب اوین بدست قهرمان ملی علی اکبر اکبری

علی اکبر اکبری
اول شهریور سال1377لاجوردی دژخیم که به قصاب اوین معروف بود بدست علی اکبر اکبری با شلیک یک گلوله به مغزش از پای درآمد و به زباله دان تاریخ پیوست.
لاجوردی هیولای آدمخواری که هیچ زندانی سیاسی دهه 60 ازشقاوت خمینی گونه او جان سالم در نمیبرد دشمن مجاهدین و مبارزین راه آزادی این میهن بود و تا فراسوی طاقت انسان زندانیان سیاسی را زیر شکنجه های ضد بشری میبرد و سمبل شقاوت و جنایت به تمام معنی بود.
مجاهد قهرمان علی اکبر اکبری متولد ایلام بود که بیشتر از 19سال نداشت و با شلیک به لاجوردی خونخوار حین درگیری با مزدوران رژیم آخوندی مجروح شد و پیکر نیمه جانش را زیر شدیدترین شکنجه ها برده و وی را بشهادت رساندند.
یاد و نامش به عنوان قهرمان ملی ایران در تارک تاریخ ایران تا ابد خواهد درخشید.



۱۳۹۴ مرداد ۳۱, شنبه

ایران - شورای ملی مقاومت ایران فراخوان به انتشارکلیه اسناد توافق اتمی با رژیم میدهد

شورای ملی مقاومت ایران 
شورای ملی مقاومت ایران طی اطلاعیه ای فراخوان داد که کلیه اسناد توافق اتمی با رژیم آخوندی را منتشر شود تا جزییات اقدامات رژیم در سایت پارچین مشخص شود.
در این اطلاعیه پاسدارسرتیپ حسینی تاش بعنوان بالاترین مسول بمب سازی مامور جلوگیری از روشدن اسرار پارچین معرفی شده است.
امضای سند توسط حسین تاش را که مقاومت ایران نقش وی را در بمب سازی 11 سال پیش افشا کرده بود حاکی از حساسیت پارچین است که یک بازرسی دقیق از آن بسیاری از اسرار اتمی رژیم را افشا میکند.
انتشار ترتیبات جداگانه II مورد توافق جمهوری اسلامی ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ”توسط آسوشیتدپرس به خوبی نشان می‌دهد که رژیم آخوندی از فاش شدن فعالیتهای مخفیانه‌اش در پارچین برای دستیابی به بمب اتمی به‌شدت وحشت دارد و بهیچ‌وجه با مذاکره و گفتگو به بازرسی از این سایت تن نمی‌دهد.
مواد ششگانه این ترتیبات که نتیجه چند سال مذاکره و دهها ملاقات و مباحث بسیار طولانی است در عمل به‌معنی توافق برای عدم بازرسی از پارچین است و تنها به رژیم فرصت می‌دهد اقدامات پیشین خود برای دستیابی به بمب اتمی را برای همیشه مخفی نگه دارد، امری که راه را برای مخفی کاری و فریبکاری در راستای بمب‌سازی باز می‌گذارد.
امضای این توافق توسط سرتیپ پاسدار علی حسینی تاش که طی دو دهه گذشته از اصلی‌ترین مسئولان دستیابی به سلاح اتمی در رژیم آخوندی بوده و به فریبکاریها و مخفی کاریها اشراف کامل دارد، از حساسیت فوق‌العاده بالای پارچین برای رژیم آخوندی خبر می‌دهد و تردیدی باقی نمی‌گذارد که یک بازرسی دقیق از پارچین بسیاری از اسرار پروژه تسلیحات اتمی رژیم را برملا می‌کند. زمانی که محفظه‌های انفجاری و آزمایشهای ضربه و انفجار در پارچین انجام شده حسینی تاش از بالاترین مسئولان مستقیم پروژه بمب‌سازی رژیم بوده است.
این توافق و امضای آن توسط حسینی تاش نشان می‌دهد که آخوندها تنها زبان قاطعیت را می‌فهمند و مذاکره و گفتگو را مانند دو دهه گذشته در خدمت گمراه کردن جامعه جهانی و ادامه پروژه بمب‌سازی به‌کار می‌گیرند.
مخفی نگه‌داشتن توافقات اتمی با این رژیم به هر دلیل و یا توجیهی تنها امکان فریبکاری بیشتر را برای آخوندها فراهم می‌کند. از این‌رو مقاومت ایران خواستار انتشار تمامی توافقات اتمی طرفهای بین‌المللی با رژیم آخوندی و بازرسیهای سرزده از مراکز نظامی و غیرنظامی آن می‌باشد. این حق مردم ایران و ضرورت صلح جهانی و کمترین تضمین برای جلوگیری از دستیابی رژیمی به بمب اتمی است که سه دهه جهان را فریب داده است. اگر ملایان خواستار راستی آزمایی واقعی حول برنامه اتمی خود بودند هیچ مخالفتی با علنی شدن این توافقات نداشتند.
سرتیپ پاسدار حسینی تاش که سالها رئیس مرکز تحقیقات وزارت دفاع و درگیر پروژه تسلیحات هسته‌ای بود از اسفند1382 (فوریه2004) تا مهر1384 (سپتامبر2005) جانشین وزیر دفاع شد که «مرکز آمادگی و فن‌آوری نوین دفاعی» که در آن زمان نام ارگان بمب‌سازی به‌ریاست محسن فخری‌زاده بود تحت نظارت مستقیم او قرار داشت.
در کتاب حسن روحانی به‌نام «امنیت ملی و دیپلوماسی هسته‌ای» که در 2011 منتشر شد آمده است اعضای «کمیته عالی هسته‌ای مستقر در دبیرخانه» شورایعالی امنیت ملی که «از سوی سران نظام انتخاب شده بودند» عبارت بودند از «ولایتی (نماینده خامنه‌ای)، خرازی (وزیر خارجه)، یونسی (وزیر اطلاعات)، شمخانی (وزیر دفاع)، حسینی تاش (جانشین وزیر دفاع)، آقازاده (رئیس سازمان انرژی اتمی) و این‌جانب (حسن روحانی دبیر شورایعالی امنیت ملی) » (ص 141).ادامه .....

۱۳۹۴ مرداد ۳۰, جمعه

ایران - جوانان شهر ری به محل بسیج حمله میکنند



پایگاه موسوم انصار حزب الله مربوط به بسیج در شهر ری
پنجشنبه 29مرداد 1394  ساعت 11 صبح جوانان شورشی شهر ری به پایگاه چماقداران بسیجی موسوم به انصار الله حمله کردند آنها که میدانستند در این ساعت کسی در پایگاه نیست در آن را شکستند و پس از ورود به ساختما به تخریب وسایل آن پرداختند این جوانان در محل وسایل شکنجه و سرکوب پیدا کردند که شامل شلاق شوکر و گاز اشک آور بود.
درود بر جوانان ایرانی که از هر فرصتی برای ضربه زدن به مزدوران جنایتکار استفاده میکنند تا نفرت خود را نسبت به این جانیان مردم فروش ابراز کنند 
ادامه .....

۱۳۹۴ مرداد ۲۹, پنجشنبه

ایران -پروفسور ژان زیگلروضعیت ساکتان اشرفی در کمپ لیبرتی را محکوم میکند

پروفسور ژان زیگلر
پروفسور ژان زیگلرعضو کمیته مشورتی حقوق بشر ملل متحد در مصاحبه ای نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کرد و بیانیه علنی کمیسرعالی حقوق بشر ملل متحد در مورد ایران را یک واقعه بسیار مهم ارزیابی کرد.
او همچنین وضعیت اعضای مجاهدین در کمپ لیبرتی را محکوم و درمورد آن ابراز نگرانی کرد.
وی در این مصاحبه گفت:روز 5 اوت واقعه بسیارمهمی برای اولین باررخ داد و کمیسرعالی حقوق‌بشر ملل‌متحد در یک بیانیه علنی، نقض وحشیانه و گسترده حقوق‌بشر در ایران را محکوم کرد... در همین حال اغلب اعضای کمیته مشورتی شورای حقوق‌بشر که نوزدهمین اجلاس خود را در ژنو برگزارمی‌کند، (بیانیه‌یی را امضا کردند) که حاوی دو نکته مهم است: (اولاً ) آنها به‌طور کامل از بیانیه کمیسر عالی حقوق‌بشر حمایت می‌کنند؛ او به‌طور مشخص اعدام‌های خودسرانه زندانیان سیاسی را محکوم کرد. ثانیاً ما (به‌عنوان) اعضای این کمیته وضعیت موجود در کمپ لیبرتی را محکوم و نگرانی‌مان را ابراز کردیم... (اشرفی‌ها) به‌صورت داوطلبانه پذیرفتند که تحت کنترل ملل متحد، به لیبرتی جابه‌جا شوند... . اما حملاتی علیه این کمپ صورت گرفت و هم‌چنان نیز تهدید مداومی علیه ساکنان که رزمندگان آزادی هستند وجود دارند. آنها الگویی از مقاومت دموکراتیک و صلح‌آمیز را در برابر یک رژیم تروریست ارائه می‌کنند... .
من و همکارانم در کمیته مشورتی شورای حقوق‌بشر که (این بیانیه) را امضا کرده‌اند، بر این باوریم که ما وظیفه داریم حفاظت لیبرتی (را تأمین کنیم).
ما به‌عنوان مکانیسم ملل‌متحد این‌جا در ژنو وظیفه داریم که از لیبرتی حمایت کنیم. ما وظیفه اخلاقی و قانونی داریم، تحت قانون بین‌الملل که حفاظت دائمی افرادی را در کمپ لیبرتی به‌سر می‌برند و مقاومت می‌کنند تضمین کنیم. آنها الگویی برای جهان هستند، برای همه افراد آزاده جهان، با مبارزه، صبر و عزم جزمشان. شخصاً می‌خواهم تحسین و قدردانی بسیار عمیق خود را به مردان و زنان لیبرتی، به این رزمندگان مقاومت ابراز کنم که در لیبرتی پایداری می‌کنند».

۱۳۹۴ مرداد ۲۶, دوشنبه

ایران - آنان مرگ را به سخره گرفتند

مزار خاوران
مجاهدان اشرفی که سالیان درزندانهای رژیم آخوندی در اسارت بودند مشاهدات خود را از قتل عام سال1367 بیان میکنند مشاهداتی که گوشه ای از جنایت صورت گرفته است .
جنایاتی که به قول اشرف شهیدان جهان خبردار نشد که در زندانهای رژیم خمینی چه بر سر میلیشیاهای مجاهد آمد به امید روزی با پیروزی مردم و مقاومت ایران و سرنگونی این رژیم جنایتکار همه جنایات افشا شده و عاملین آن بسزای اعمال خود برسند.
صبح روز شنبه هشتم مرداد، اسامی 10تن از بچه‌های بند را خواندند. آنها از قبل مشخص شده بودند. همان ‌روز، سر‌ و کله آخوند نیری هم در گوهردشت پیدا شده بود؟ هیچ‌کس هنوز نمی‌دانست که «زمان» آبستن چه وقایعی است! حتی زندانیان افغانی که معمولاً برای کارهای خدماتی در رفت و آمد بودند غیب‌شان زده بود! اولین نشانه‌ را از لای پنجره دیدم. داوود لشکری با یک فرغون پر از طنابهای کلفت! به‌سمت سالنی در غرب بند می‌رفت. به‌دنبالش رفت و آمد پاسداران شدت یافت، وضعیت عادی نبود... ؟ 
اولین ‌سری بچه‌های مشهد بودند. پیشاپیش آنها قهرمانانی هم‌چون جعفر هاشمی و دکتر محسن فغفور ‌مغربی قرار داشتند. آنها با دلاوری بی‌نظیر، از مواضع سازمان مجاهدین جانانه دفاع کردند و شیدا و بی‌قرار تمام پرده‌های ترس و تردید را دریدند! آنها بودند که برای نخستین بار پیام انقلاب ایدئولوژیک مجاهدین را به‌درون زندان آورده و خود نیز با خونشان بر ‌حقانیت آن گواهی دادند. پس از آنها، سراغ بند ملی‌کش‌ها رفتند. پیش از این به خانواده‌های آنان گفته شده بود به‌زودی آزاد خواهند شد! بسیاری از خانواده‌ها از شهرستان آمده و در تدارک آزادی فرزندانشان بودند. حتی برخی برای قربانی کردن گوسفند خریده بودند... ! وقتی بچه‌های ملی‌کش را نزد «هیأت عفو!» بردند، به بچه‌ها گفته شد که ”شرط عفو و آزادی شما محکوم کردن سازمان است! “ آنها نیز در پاسخ گفته بودند ”مدتهاست که محکومیت ما به‌پایان رسیده و ما نیازی به عفو کسی نداریم!“ دادگاه هر کدامشان 3 تا 5دقیقه بیشتر طول نکشید. در همان روز از 150‌نفر آن بند 140تن را حلق‌آویز کردند! 
ادامه ....

۱۳۹۴ مرداد ۲۴, شنبه

ایران - زوزه های رژیم آخوندی در سالگرد عملیات فروغ جاویدان



به قسمت پنجم لرزه بر اندام رژیم آخوندی را که از سیمای آزادی تلویزیون ملی ایران پخش شده است توجه کنید:
لرزه بی‌پایان سرنگونی بر ارکان رژیم زهر خورده آخوندی
اعترافهای پاسدار دژخیم محمود شاعری قائم مقام عملیاتی لشکر 71 روح الله به جنایات جنگی سرلشکر بسیجی صیاد شیرازی و سرکردگان سپاه پاسداران
اسلحه کشیدن سرکرده پاسداران به روی خلبانها که حاضر به کشتار مجاهدین نبودند
سوار کردن پاسدار و مهمات به هلیکوپتر بیش از ظرفیتهای مجاز
به زور اسلحه کشیدن به روی خلبان در وحشت از سرنگونی رژیم زهر خورده
ما داشتیم هماهنگیهایی با فرمانده هوانیروز می کردیم  گفت
آقا که یک سری از خلبانها می‌گویند ما پرواز نمی‌کنیم
اینها هموطنان ما هستند ما هموطنان خودمان را نمی‌کشیم
خدا رحمتش کنه صیاد هم با ما بود همان زمانی که عرض کنم خدمت شما ما داشتیم هماهنگیهای با فرمانده هوانیروز انجام می‌دادیم یکسری فرمانده هوانیروز گفت: آقا که یک سری از خلبانها می‌گویند ما پرواز نمی‌کنیم خب برای چی می‌گویند اینها هموطنان ما هستند ما هموطنان خودمان را نمی‌کشیم
یکدفعه فرمانده وقت سپاه باختران وارد شد
و خیلی سروصدای، رنگ پریده، خاک آلود
گفت برادر هاشمی (رفسنجانی) !
و همین جوری دستهایش را اینجوری کرد
برادر هاشمی! مجاهدین! مجاهدین!
یکسری گفتند آقا گردنه چار زبر جای وایسادن نیست
بیایید بروید گردنه اسد آباد (همدان) یک گردنه بعد از کرمانشاه
یکی گفت: بیایید آقا توی همان دشت ماهیدشت بجنگیم
یکی دیگر گفت: آقا تو دشت با اینها نمی‌شه جنگید! 

حاج محمود شاعری قائم‌مقام عملیاتی لشکر 71 روح الله در زمان جنگ:
یکدفعه فرمانده وقت سپاه باختران آقای شعبانی وارد شد با مسئول اطلاعات وقتش که الآن اسمش را یادم رفته بچه کرمانشاه بود مسئول اطلاعات وقت‌شان بود وارد شدند و خیلی سروصدای، رنگ پریده، خاک آلود گفت برادر هاشمی همین جوری دستهایش را اینجوری کرد برادر هاشمی منافقین منافقین.
منافقین اسلام‌آباد آخه اگر، شدنیه مگه این چیه گفت آره دیشب که بچه‌ها تماس گرفتند از اسلام‌آباد و کرند که آقا این قصه پیش آمده نیروهای حمله کردند به ما من با مسئول اطلاعاتم با جیپ رو باز راه افتادیم رفتیم به سمت عرض کنم اسلام‌آباد که ببینیم چه خبره رسیدم
رو گردنه سرازیر شدم دیدم ستون داره میاد ماشینهای هینو بود ژاپنی بهشان داده بودند مثل آیفا چادرها را دادند بالا عکس مریم و مسعود روی ماشینها بازو بندهای سفید و منظم شعار می‌دهند شعارهای خاصی که الآن یادم نیست و تا ما را دیدند گرفتند زیر آتش من هم از جیپ پریدم پایین انداختیم تو اون دشت و اومدیم به سمت کرمانشاه، باختران و باخترانم قرارگاه نزدیک 7 رسیدیم 6، 5 رسیدیم اونجا نظرات شروع شد.
ادامه ....

ایران - مجاهد خلق اشرفی مهین لطیف از قتل عام سال 1367 میگوید



اشرفی مجاهد خلق مهین لطیف از زندانیان سیاسی سال 60 که شرح شهادت برادرش را که در قتل عام سال1367 شهید شده است که درسمیناری که اشرف برگزار شد دراین باره توضیح میدهد:
من مهین لطیف، خواهر مجاهد شهید علی‌اکبر لطیف که در قتل‌عام‌ های سال‌67 به‌شهادت رسید هستم، اوایل مرداد سال67 بود که ملاقاتها قطع شد و دیگه به مراجعات خانواده‌ها هم پاسخی نمی‌دادند.
دو سه ماه بعد ما دیگه خبری نداشتیم از بچه‌ها و بعد رژیم شروع کرد سری به سری به خانواده‌ها اطلاع می‌داد و قتل‌عام‌ها را اینطوری با اسامی مشخص هر هفته اطلاع می‌داد به خانواده‌ها. اطلاع دادنش هم در واقع باز یک نوع شکنجه و عذاب روحی و روانی به خانواده‌ها بود. پنجشنبه شب‌ها به یکسری خانواده‌ها مراجعه می‌کردند و اطلاع می‌دادند که بیایند به کمیته‌های دورافتاده و خارج از شهر. بعد اونها که مراجعه می‌کردند بهشون خبر شهادت فرزندانشان را می‌دادند.
به خانواده ‌ما هم مراجعه کردند دو تا پاسدار آمدند در خانه‌ مون و گفتند فردا برویم به کمیته خاوران مراجعه کنیم!؟ روز بعد به کمیته‌ خاوران مراجعه کردیم و اونجا ساعت‌بندی کرده بودند که خانواده‌ها با هم مواجه نشوند‌. اونجا تجمع نشه‌. برای همین ساعت به ساعت مشخص کرده بودند‌. فقط هم یک نفر را می‌گذاشتند بره داخل کمیته که از ما پدرم رفت‌. اونجا بهش اطلاع دادند و ساک اکبر شهید را بهش تحویل دادند‌. من بیرون از کمیته توی ماشین منتظر پدرم بودم بعد از یکساعتی که پدرم از داخل کمیته بیرون آمد بنظرم می‌آمد که به‌اندازه چندین سال شکسته شده! آمد بیرون و بدون این‌که حرفی بزنه آمد سوار ماشین شد و حرکت کردیم هیچی نمی‌گفت با این‌که بغض کرده بود و خیلی ناراحت بود هیچی نمی‌گفت شاید می‌ترسید که نتونه خودش را کنترل کنه... توی خونه هم وقتی رسیدیم خانواده را جمع کردیم و ساک اکبر شهید را باز کردیم که تویش یک دست لباس بود و یکسری وسایل اولیه و ساعتش که دقیقاً روی تاریخ 17مرداد از کار افتاده بود و ما این‌طور فرض گرفتیم که روز 17مرداد به‌شهادت رسیده.
ادامه ....